Het moet niet gekker worden

Deze week sprak een hond in tijdens een commissievergadering van de gemeenteraad in Eindhoven. Het moet niet gekker worden. Ik ben groot voorstander van een actieve rol voor burgers bij de lokale politiek. Insprekers worden door mij enorm gewaardeerd. Maar ook spreekrecht toekennen aan een hond? Volgens mij neem je dan de raad niet serieus. Het is geen circus waar kunstjes worden opgevoerd.

Ook in Nuenen staat het hondenbeleid op de politieke agenda. Tijdens de begrotingbehandeling zal blijken of er ook het benodigde geld voor wordt uitgetrokken. Ja, de honden kosten de gemeenschap geld. Ik leg de prioriteit nu bij andere zaken, al vind ik wel dat honden soms voor overlast zorgen. Persoonlijk irriteer ik me, net als veel andere Nuenenaren, vooral aan de hondenpoep. Het zou mooi zijn als met de inkomsten van de verkoop van hondenpenningen, goede voorzieningen voor de honden gemaakt kunnen worden. De vervuiler betaalt, lijkt me in dit geval een redelijk principe. Dat zou een hoop (toepasselijk woord) schelen.

Ik roep een ieder op om z’n zegje te doen bij de behandeling van de begroting. Vooral de verenigingen (in het kader van het accommodatiebeleid), de armoedebestrijders (in het kader van de collectieve ziektekostenverzekering voor mensen die het niet zo breed hebben), de hulpbehoevenden (in het kader van de WMO of meer specifiek de hulp in de huishouding) en alle buurten en wijken (in het kader van het behoud van onze mooie groenstructuren). Maar alsjeblieft, vraag geen spreekrecht voor je hond aan. Dat kan ik echt niet serieus nemen.