Of, beter gezegd het ònveiligheidsgevoel in het centrum van Nuenen. Gisteravond stond de locatiekeuze voor de jongerenhuiskamer op de agenda. De discussie ging echter nauwelijks over de locatiekeuze, maar vooral over het veiligheidsgevoel in het centrum. Ik vind dat jammer, want een snelle keuze voor een permanente oplossing voor de jongerenhuiskamer is echt noodzaak. Dit vraagt om politieke daadkracht.
Maar goed, terug naar dat veiligheidsgevoel. Door één van de insprekers werden de misstanden van de Nuenense jeugd nogal overdreven. Ze vertelde over ‘angst dat de ramen er uit zouden vliegen’ en ‘bommen in haar achtertuin’. Niet echt de realiteit, kan ik uit eigen ervaring vertellen want ik heb zeven jaar met veel plezier bij de inspreker in de straat gewoond. Wat ik echter van harte met de inspreekster eens ben, is dat er in het centrum overlast wordt ervaren. In de raadsvergadering wees ik op rond racende auto’s en voetballende jongens op het parkeerterrein bij C1000, maar ook op bierdrinkende tieners achter de HEMA. Allemaal overlast die er nu al is en die ik zeker niet acceptabel vindt. De raad heeft eind 2006 een uitvoeringsprogramma vastgesteld om hier iets aan te doen. Ik ben wel benieuwd of dat ook de gewenste resultaten heeft geboden. Wat blijft is dat ik dergelijke misstanden niet zal accepteren. Aanpakken!
Aanpakken, door vooral aan de voorkant van de verloedering in te grijpen. Bied de jeugd een alternatief. In mijn jeugd was ik vooral actief bij de lokale sportverenigingen. En gelukkig doet een groot deel van de huidige Nuenense jeugd dat ook. Een ander deel van de jeugd ziet niet zo veel in sport, maar wil liever wat chillen om maar eens een populair woord te gebruiken. Ze hangen liever wat bij elkaar en kletsen over de thema’s die hun bezighoudt.
Maar goed, terug naar dat veiligheidsgevoel. Door één van de insprekers werden de misstanden van de Nuenense jeugd nogal overdreven. Ze vertelde over ‘angst dat de ramen er uit zouden vliegen’ en ‘bommen in haar achtertuin’. Niet echt de realiteit, kan ik uit eigen ervaring vertellen want ik heb zeven jaar met veel plezier bij de inspreker in de straat gewoond. Wat ik echter van harte met de inspreekster eens ben, is dat er in het centrum overlast wordt ervaren. In de raadsvergadering wees ik op rond racende auto’s en voetballende jongens op het parkeerterrein bij C1000, maar ook op bierdrinkende tieners achter de HEMA. Allemaal overlast die er nu al is en die ik zeker niet acceptabel vindt. De raad heeft eind 2006 een uitvoeringsprogramma vastgesteld om hier iets aan te doen. Ik ben wel benieuwd of dat ook de gewenste resultaten heeft geboden. Wat blijft is dat ik dergelijke misstanden niet zal accepteren. Aanpakken!
Aanpakken, door vooral aan de voorkant van de verloedering in te grijpen. Bied de jeugd een alternatief. In mijn jeugd was ik vooral actief bij de lokale sportverenigingen. En gelukkig doet een groot deel van de huidige Nuenense jeugd dat ook. Een ander deel van de jeugd ziet niet zo veel in sport, maar wil liever wat chillen om maar eens een populair woord te gebruiken. Ze hangen liever wat bij elkaar en kletsen over de thema’s die hun bezighoudt.
Naar mijn mening kan de jongerenhuiskamer deze jeugd een plek bieden. Zo houden we contact met deze groep. Zo kunnen we ze informeren over drank en drugs. Zo kunnen we ze helpen bij het vinden van een passende opleiding of baan. Zo kunnen we blijven werken aan de integratie van jong en oud. Zo hangen ze minder op straat rond. Zo voorkomen we overlast. En ja, ik weet best dat jongeren bij het komen en gaan niet de stilste op straat zullen zijn. Maar per saldo is een goede jongerenhuiskamer voor Nuenen echt een verbetering en zal het veiligheidsgevoel toenemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten